CANTARE in Ecclesia

CANTARE in Ecclesia

dicitur in Communione Romana Presbyter, cui Ecclesia altera maiori subdita regenda commissa est, uti Capellania, seu cui Cantaria est demandata. Hincmarus Rem. Ep. 7. Ipse Ottericus dum ipsam Ecclesiam teneret, cantavit in Noviante et in Landricurte, et in Boeris: titulus autem ipsius, in quo et residuus erat, fuit in Follanaebraio. Idem infra, pro cantavit, habet ministravit, apud Car. du Fresne Glossar. Hinc Cantaria, in Communione eadem, Beneficium est Ecclesiasticum, Missis decantandis addictum, quod illi deserviunt, qui alias Capellani dicuntur, verba sunt Caroli du Fresne ibidem. Vide infra in voce Capella. Apud Leguleios Anglos Breve est, Cessavit de Cantaria dictum, quod conceditur er, qui praedia resve alias Aedi religiosae concessit, sub conditione divini alicuius servitii annui et lampadas accendendi, aut pauperes pascendi. Tund enim, si eiusmodi conditiones non adimpleat domus religiosa, breve istud donator impetrat. Vide Statutum Westmonaster. 2. c. 41. Ibidem Cantamissae, dicuntur obventiones, ex cantatione Missae. Cantatorium item in Ordine romano. Postquam legerit Cantor, cum Cantatorio ascendit et dicit Responsorium Graduale; Liber est Ecclesiasticus, quem Franci Graduale vocant, quia in gradibus vel analogio reponitur. Hunc, cum Pontifex aut Sacerdos ad Altare procedit, a Baiulis, una cum coeteris vasis Ecclesiae, quae ii a primo Mansionario sumunt, deferri, in eodem Ordine dicitur. Vide Car. du Fresne in Glossar. et Dominic. Maerum in Hierolex. Sed et Canticinium inde, Cantus Ecclesiasticus, Officium Ecclesiasticum. Metellus in Quirinal.

Praesentat imminente canticiniô

In veste palmea latens.

Corpus sacrum, suo super signaculo

Praemuniens sarcofagum.

apud Car. du Fresne ubi supra etc.